پروپان یکی از سوخت‌های بسیار جذاب است که ضمن امکان ذخیره سازی آسان، هم اکنون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما منبع تامین آن، ذخایر تجدیدناپذیر سوخت‌های فسیلی است. با نزدیک شدن بشر به دوران اتمام این سوخت‌های تجدید ناپذیر پژوهشگران در دانشگاه سلطنتی لندن و دانشگاه تورکو روشی ابداع کرده‌اند که می‌توان این سوخت‌ها را با مصرف اسیدهای چرب یا نور خورشید تولید کرد.

در مقایسه با سایر سوخت‌های گازی شکلی که امروزه در حال توسعه و مصرف هستند پروپان یکی از مطلوب ترین هاست چرا که ذخیره سازی آن بسیار آسان‌تر و ارزان تر است ضمن اینکه برای تولید توسط ارگانیسم‌های زنده نسبت به سوخت‌های مایع بسیار مناسب تر خواهد بود چرا که سوخت نهایی نیازی به خالص سازی نداشته و به محض تولید قابل مصرف خواهد بود.

این گروه با مهندسی باکتری‌ای توانستند با دخالت در فرایند تبدیل و استفاده از اسیدهای چرب توسط باکتری‌ها برای ساخت دیواره‌ی سلولی، آن‌ها مجبور به انجام فرایندهای آنزیمی جهت تولید پروپان کنند. آنزیم آلدهید دیفرمیلیتینگ اکسیژناز (ADO) به دلیل قابلیت‌های فوق العاده‌ی که در انجام عملیات کاتالیستی واکنش‌های تولید هیدرکربن‌ها دارد دانشمندان را بسیار هیجان‌زده کرده است هر چند تا کنون به روشی سامان یافته در آزمایشگاه به صورت سنتز شده به کار گرفته نشده است. در این آزمایش دانشمندان توان کاتالیستی آنزیم را با تامین الکترون‌های بیشتری برای انجام واکنش به شکل عوامل کاهنده که معمولا در ارگانیسم‌های زنده فتوسنتز حضور دارند به شدت افزایش دادند.

باکتری‌ها در لوله‌هایی شیشه‌ای با قابلیت تحلیل محصول نهایی تولید شده قرار گرفتند که البته فضای کافی برای ذخیره‌ی پروپان یا کنترل غلظت اکسیژن را نداشت، بنابراین آن‌ها تصمیم گرفتند که با استفاده از لوله‌هایی بزرگ تر و افزایش غلظت مایع، تولید را افزایش دهند که این تولید 6 برابر زمان بیشتر ادامه پیدا کرد ضمن اینکه میزان تولید پروپان تا 100 برابر افزایش یافته بود.

هر چند این پژوهش در مراحل ابتدایی خود قرار دارد، تا کنون نشان داده است که می‌توان به منابع تولید انرژی دیگری به غیر از انرژی سوخت‌های فسیلی امیدوار بود که ضمن انبوه بودن، تجدیدپذیر نیز هستند. با وجود اندک بودن میزان سوخت تولیدی تا کنون سوختی که تولید شده می‌تواند به طور مستقیم در یک موتور به کار گرفته شود. این پتانسیل بالای استفاده از چنین فناوری‌هایی در آینده جهت دستیابی به سوختی تجدید پذیر را نوید می‌دهد که می‌تواند جایگزین تمامی انواع دیگر سوخت‌های معمول امروزی شود. تولید مقادیر قابل استفاده‌ای از سوخت پروپان هدف پژوهش‌های آتی این گروه است، ضمن اینکه آن‌ها می‌خواهند فرایند فتوسنتز را با استفاده از ارگانیسم‌های فتوسنتزکننده جایگزین کنند تا بتوان به معنای واقعی کلمه انرژی را مستقیما از خورشید به دست آورد.

شما چه فکری می‌کنید؟ آیا روزی سوخت ما از باکتری‌ ای کولای تامین خواهد شد؟

جزییات این نشریه در مجله‌ی علمی Nature Communications به چاپ رسیده است.